ایران پس از انتخابات دهم

ساختار به شدت دولتي ايران موجب شده است كه همه چيز تحت سيطره و كنترل دولت باشد. از رسانه‌هاي آزاد گرفته تا بانك و صنعت و اينترنت و …. بنابراين زماني كه دولت بر اساس شواهد فوق تحت فشار باشد، شرايطي شبيه به كشورهاي كمونيستي ايجاد خواهد شد. دولت سعي خواهد كرد همه چيز را خوب جلوه و مناسب جلوه دهد و مردم را نيز وادار كند كه اظهار رضايت كنند. به اين ترتيب موارد زير قابل پيش‌بيني خواهد بود:

1- بسته شدن فضاي سياسي كشور و محدود كردن مخالفان. جمع‌آوري آنتن‌هاي ماهواره و شدت يافتن فعاليت‌هاي گشت‌ ارشاد

2- پخش خبرهاي مكرر از موفقيت‌هاي دولت و افزايش ميزان خدمت رساني به مردم. افزايش تعداد سفرهاي استاني و توجه بيشتر به روستاها و اقشار ضعيف با مواردي مانند اعطاي وام‌، بخشودگي جريمه‌هاي بانكي، توزيع بيشتر سهام عدالت و …

3- پخش مصاحبه‌هاي هر روزه از رضايت مردم از صدا و سيما و تشكر از دولت به خاطر ايجاد امنيت، شغل، وام، حل مشكلات مردم، كاهش اعتياد و فقر و تاكيد هر روزه مردم بر مبارزه با فساد

4- ايجاد روزنامه‌هاي منتقد فرمايشي كه به صورت صوري دولت را نقد خواهند كرد و در عين حال بستن روزنامه‌هاي منتقد دولت.

5- ايجاد فضايي كه نشان دهنده افزايش روز افزون موفقيت‌هاي دولت و گسترش نهضت خدمت رساني دولت است مانند افتتاح نمايشي پروژه‌هاي كوچك يا افتتاح چند باره پروژه‌ها مانند راه‌آهن شيراز- اصفهان

6- افشاي چند نفر به عنوان مفسد اقتصادي يا مافيا.

7- سخت‌گيري زياد در حوزه نشر و سينما و تحت فشار قرار دادن اين هنرمندان. خصوصا اين كه اين قشر به صورت مشخصي از كانديداي رقيب حمايت كردند.

8- توجه و سرمايه‌گذاري زياد بر روي فوتبال و ورزش.

9- توليد آمارهاي دروغي و ساختگي براي موفق جلوه دادن دولت. مانند كاهش نرخ تورم، كاهش نرخ بيكاري، افزايش قدرت خريد، رشد سرمايه‌گذاري خارجي

10- توليد راي‌هاي نمايشي، در انتخابات پيش روي شوراها و مجلس

11- موفقيت‌هاي دولت در عرصه سياست خارجي

12- …

اين ليست را مي‌توان تكميل تر كرد. هر چه هست آینده خوشی در انتظار طبقه متوسط جامعه نخواهد بود. با رویکردهای دولت می توان حدس زد که حجم خرابی های کشور آنقدر زیاد می شود که در نهایت می روند سراغ محسن رضایی به عنوان معمار اقتصاد ایران که بخواهد با برنامه هایش ایران ویران شده حداقل از نظر طبقه متوسط را به سامان کند.